Een verslag van een camperrondreis door Roemenie in mei/juni 2013.

o4 mei 2013 vertrek Emmen – Hassfurt

We hebben een voorspoedig begin van onze reis gehad. Was het in Nederland eindelijk mooi weer, onderweg in Duitsland klapte de temperatuur weer naar beneden. Bij aankomst in Hassfurt was het slechts dertien graden. Toch even een rondje fietsen langs de Main, gewoon lekker na 500 km camper rijden. De cp in Hassfurt is een prima plek op doorreis. Zondag naar Aggsbach in Oostenrijk gereden, weer ruim 500 km en dat is voor ons echt de limit. De cp ligt langs de Donau. Op zondagmiddag wel veel verkeer, om zeven uur is het rustig. Dit keer lui geweest, de temperatuur is beter en we kunnen buiten zitten. Er trekken heel wat rondvaartboten voorbij. Maandag richting Budapest. Is het in Nederland mooi gaan wij weg, in Budapest was het weken mooi en bij onze aankomst onweer en een wolkbreuk. Het zal niet zo zijn. Hoe vaak hebben we dit al niet mee gemaakt. De temperatuur is aangenaam.We overnachten op camping Haller, gunstig gelegen tov de metro. Tien minuten lopen en een paar haltes in de metro en je staat in het centrum. De camping heeft twee gedeeltes, een met schaduw achter een soort dorpshuis met veel muziek en een iets hoger gelegen zonder schaduw. Ook dicht bij een ziekenhuis waardoor je de hele tijd de sirenes hoort. Maar de ligging heeft zoveel voordelen dat ik de camping toch kan aanbevelen.

07 mei

Vandaag een mooie dag in Budapest. Het was nog een beetje regenachtig maar daardoor ook niet al te warm. Ik weet niet goed hoe ik Budapest moet beschrijven, alles is kolossaal en de gebouwen zijn niet goed onderhouden. De stad heeft veel grote gebouwen. We beginnen op het Heldenplein met in het midden het Millenniummonument

en rondom prachtige gebouwen waaronder het museum van de beeldende kunst. En de kunsthal

Vlak bij dit plein ligt het stadspark met de Vajdahunyadvar burcht. Je waant je in de efteling!

We laten ons verder brengen naar de andere kant van de rivier met de hop on-hop off bus. En stappen weer uit bij de hoger gelegen historische burcht wijk.

Daarboven heb je een mooi uitzicht op de Donau, de parlementsgebouwen springen in het oog.

’s Avonds gaan we weer terug naar de stad voor een boottocht op de Donau, echt een aanrader. De stad ziet er vanaf het water prachtig uit. De gebouwen en de acht bruggen zijn mooi aangelicht. Natuurlijk is er nog veel meer te zien in Budapest maar we zijn niet van die stadsmensen en hebben aan een dag wel genoeg.

Het hoogtepunt was de boottocht om tien uur ’s avonds. De gebouwen en de acht bruggen zijn prachtig aangelicht, zo is de stad echt op zijn mooist.

08 mei

Het doel was Szeged, een camping niet te ver van Budapest en naast een thermaalbad. Konden we lekker badderen en bijkomen van de reis en het drukke Budapest. Tegenvaller: de camping lag aan de rivier en was volkomen ondergelopen. Hier konden we echt niet terecht. Omdat we nu toch verder moesten trekken besloten we om dan maar door te rijden naar Minis, 28 km voorbij Arad in Roemenie. En nu staat we op camping route.roemenie, op het platteland, lekker rustig hoewel de zwerfhonden aardig tekeer gaan. We worden door de campingeigenaar uitgenodigd om een wijntje te proeven. Smaakte goed en we besluiten maar meteen wat wijn te kopen.

9 mei
De volgende dag een fietstocht gemaakt naar de dorpjes : Ghioroc, Cuvin en dan Covasand. De eerste twee zijn gewoon Roemeense dorpjes maar de mensen kijken ons, vier fietsers , aan of we van een andere planeet komen. We zien kleine huizen weliswaar vrolijk geverfd maar het maakt allemaal toch een gesloten indruk. Covasand is een verhaal apart. Roma’s uit alle windstreken, we zien Franse, Duitse en Engelse auto’s, bouwen hier huizen als kastelen.

Maar weinig van die kasteelhuizen zijn afgebouwd. Meestal wordt er alleen op de benedenverdieping gewoond. Arnold raakt in gesprek met een man uit Oostenrijk die daar werkt en geregeld naar Roemenie komt. Hij verwacht nog twee jaar bezig te zijn met het afbouwen van zijn woning. De benedenverdieping is klaar en zijn ouders wonen er al. Een enorme hal en overal marmer. De heren mochten even binnen kijken en dat werd gemist door de dames die al door gefietst waren. Halverwege Covasand en Siria ligt een orthodox klooster. Leuk om even te kijken.

Vanuit camping route roemenie bezoeken we Timisoara, we gaan niet via Arad maar nemen vanuit Lipova de weg naar de stad. Deze weg loopt dwars door de velden, we zien weinig landbouwactiviteiten. Wel zien we enorme vervallen schuren waarschijnlijk nog uit de tijd van het communistisch regiem.

Een weg van 70 km maar je doet er uren over. Slecht wegdek overal flinke gaten in de weg. Het valt niet mee om de camper kwijt te raken in de stad. Het advies van de campingbaas blijkt in praktijk waardeloos. Als je camper rijdt heeft het geen zin parkeeradvies te vragen aan een autorijder.

Wat het nu precies is met Timisouara weten we niet maar de stad kan ons geen van vieren bekoren. Is het nog het wennen aan een zo heel ander land? De stad heeft niet zo heel veel te bieden. Twee grote pleinen met uiteraard kerken en een kasteel wat al helemaal niet de moeite waard is.
Langs de pleinen grote pronkige huizen maar niet gerestaureerd, alles is in staat van verval. De kerken zien er goed uit.

Terug nemen we wel de weg over Arad, ook deze route kost veel tijd, ook omdat je dwars door Arad moet rijden en we in de file terecht komen. Terug op de camping staat ons een typisch Roemeense maaltijd te wachten die wij van te voren hadden besteld bij Cornel de campingbaas. Op het menu staan kool rolletjes gevuld met rijst en rundvleesgehakt. Lekker!

11 mei 2013
Van Minis via Lipova naar de camping in Aurel Vlaicu. Lipova is druk op deze zaterdagochtend en stoffig, vreselijk stoffig. Het lijkt wel of alle wegen zijn opgebroken.

Verder naar Hunedoara, een kasteel dat erg belangrijk is voor de Roemenen. De weg is saai en lang en je krijgt helemaal de kriebels van het rijden van de Roemenen. Zelfs als je links staat voorgesorteerd passeren ze nog links.Het kasteel in Hunedoara is wel aardig.

Om de camping in Aurel Vlaicu op te rijden moet je door twee smalle toegangspoorten, mag Gradus mooi doen, mij niet gezien. Onze mede camperaars zijn al even op de camping en hebben al genoten van het zwembad.

Vanaf de camping maken we met zijn vieren nog een fietstochtje naar een verder gelegen dorp. Ook hier maakt alles een gesloten indruk, het grootste gedeelte van het dorp bestaat uit gravelweg.

’s Avonds concluderen we met zijn vieren dat we Roemenie tot nu toe nog niet zo waarderen, we kijken zelfs op de kaart of het nog zin heeft om naar een ander land te rijden. Het zal toch de cultuurschok wel een beetje zijn. De slechte wegen en de lintbebouwing zorgen ervoor dat je veel langer in de camper rijdt dan je zou willen. We halen een gemiddelde van 50 km per uur niet.

12 mei 2013

Alba Lulia en zijn Habsburgse citadel. Een prachtig complex. In de Roemeens orthodoxe kerk is een dienst (het is zondag) en de gelovigen staan zelfs buiten deel te nemen. We generen ons een beetje om nu rond te lopen dus doen we zo stil mogelijk. Naast dit complex staat de Roemeens katholieke kerk

Je kan hier wel een paar uurtjes zoet brengen, genoeg te zien. Waarschijnlijk omdat het zondag is krijgen we ook nog een soort folkloreshow met paarden en ruiters in oude kostuums. Een rommelige vertoning.

Het is duidelijk dat de citadel ook voor de Roemenen een trekpleister is.

De dag afgesloten met een bezoek aan het plaatselijke dorpshuis waar gezongen, gedanst en verteld werd op het podium. Jonge kinderen die een verhaal voordroegen helemaal uit het hoofd en de zaal reageerde wild enthousiast. De artiesten op het podium werden enthousiast onthaald. Een leraar kwam aan het woord en iedereen luisterde aandachtig. Knikte instemmend.

13 mei van Aurel Vlaicu naar Camping “De Oude Wilg” in Carta

Het weer begon gistermiddag duidelijk te veranderen en vandaag is het dan ook een stuk kouder. Van 30 gisteren naar 12 vandaag. Toch kunnen we Sibiu nog met redelijk weer bekijken. Eerst naar de groente en fruit markt die er iedere maandag is. We rijden de markt voorbij en kunnen een klein stukje verder prima parkeren voor een fabriek. De markt is echt alleen groenten, de verkopers besproeien hun waar met water uit petflessen waar veel gaatjes in gestoken zijn. De groente ziet er prachtig uit maar iedereen verkoopt hetzelfde. Witlof of een prei kan je er niet vinden. Kolen in overvloed.

Alle inkopen naar de camper brengen en dan de stad in. Sibiu of Hermannstadt zoals het vroeger werd genoemd is een prachtige stad. De pleinen zijn de grootste trekkers in de oude stad. Wij komen eerst via de leugenbrug op de Piatra Mica uit. De legende vertelt dat wie leugens vertelt door de brug zal zakken. Vandaar dat Ceausescu vanaf deze brug zijn redevoeringen hield?

Via een doorgang komen we op het Piatra Mare (grote plein)

De gebouwen op deze pleinen zijn wel gerestaureerd en stralen een grote grandeur uit. Het is een genoegen om door deze mooie stad te dwalen. De orthodoxe kerk bezoeken we als laatste, een mooi gebouw en mooi interieur. Aan het bord boven de universiteit zie dat deze stad door Duitsers is gesticht, het opschrift is in het Duits. De lucht is inmiddels gitzwart geworden en we zijn net op tijd terug bij de camper voor het onweer en de stortregen losbarst.

Na het bezoek aan Sibiu rijden we naar de camping ” De Oude Wilg” waar we vriendelijk worden ontvangen met een lekker likeurtje. Sorry, ik ben vergeten het kruikje terug te geven. We kiezen voor het veld rechts en hebben daar een leuk uitzicht. De camping ligt aan de voet van het Fagarasgebergte en de Trans-Fagarasan Highway, een weg die we graag zouden rijden maar dan moeten we wachten tot de opening  half juli.

14 mei van Carta naar Bran

Onze campervrienden waar we mee samen reizen zijn Fenna en Arnold. Gelukkig voor mij wandelt Fenna ook graag en zo beginnen we samen de dag met een wandeling naar het dorp en  de ruine van  de oude Cistercienzer abdij uit 1202. Gezellig en gezond begin van de dag. Daarna op weg naar Bran voor het kasteel van Dracula. We vragen ons af waarom we het rijden door Roemenie als minder plezierig ervaren. Het komt vooral door het gesloten karakter die de dorpen uitstralen. Overal lintbebouwing en de huizen zijn allemaal geblindeerd. Hoewel in vrolijke kleuren geverfd komt het toch allemaal troosteloos en vooral gesloten over. De huizen staan dicht op de weg, hooguit een meter ruimte om er langs te lopen. Je ziet ook geen boerderijen of vee. En je mag door al die lintdorpen niet harder dan 50 km rijden waardoor een route steeds veel tijd kost. We beginnen wel te wennen aan het land en zijn nu nieuwsgierig naar de rest. Vlak voor Brasov nemen we de weg via Vulcan en daar is de sfeer totaal anders. We zien opeens geiten, koeien en veel schapen. Vulcan heeft ook een meer open sfeer. Een bord lang de weg wenst ons “Gute Fahrt”. In Rasnov bezoeken we de citadel. Er wordt gewerkt aan restauratie, er is nog veel werk te doen. De citadel ligt hoog en zo kan je het plaatsje van boven bekijken. Je ziet dan dat er achter de gesloten poorten veel meer ligt dan een huis. Meestal wel drie woningen naar achteren toe gebouwd

We rijden de verkeerde weg Rasnov uit en schrikken van de huisjes die hier aan het einde van het dorp staan.

Binnenrijdend in Bran zie je meteen dat dit plaatsje door het kasteel van Dracula een echte trekpleister is voor toeristen. Het kasteel is heel aardig om door te lopen. Veel trappetjes en kleine doorgangen, je moet duvels goed opletten om je hoofd niet te stoten. Gerenoveerd en ook voor Roemenen aantrekkelijk.

We overnachten op camping Vampire in Bran. Het is koud, we zitten nu in de bergen. De camping heeft een terras waar je wat kan eten maar nu zitten we er alleen even, met dikke vesten aan vanwege de koude wind , om het internet op te gaan.

15 mei :
Fenna en ik beginnen de dag met een ochtendwandeling en dan is al snel duidelijk dat we in de bergen zitten. Hier wel boerderijen en veel vriendelijker en open. Ons loopje naar de kerk was een verademing. De omgeving van Bran is erg mooi. Na Sibiu krijgen we nu echt het goede gevoel, het wordt steeds leuker. Om de weg naar Boekarest op te pikken maken we een doorsteek door de bergen. Volop wintersport gebied, mooie weg. Langs de weg kraampjes met honing en overvolle kraampjes met allerlei troep. De gebouwtjes zien er goed uit doordat het hier een wintersportgebied is zal er toch goed verkocht worden. Zo zitten er dan zes naar elkaar. Je snapt niet dat ze nog verkopen. Elders in het land zie je die verzameling verkoopwaar vaak voor het huis staan.

Natuurlijk stoppen we even bij het kasteel van Peles, gebouwd voor Carol I. Een weelderig kasteel, veel torentjes, mooi balkon. Een echt buitenhuis. We gaan niet mee met de rondleiding want we moeten veel te lang wachten. Zonder begeleiding het kasteel in vindt men op dat moment niet goed en met moeite krijgen we ons entreegeld terug.

Na Breaza rijden we weer naar beneden en komen al gauw op een drukke vierbaansweg zonder middenbermbeveiliging, weer kraampjes langs de weg dus je moet er zeer op verdacht zijn dat er niet opeens een auto voor je stopt. Ruim afstanden houden maar. De camping Casa Alba ligt gelukkig aan de noordkant van Boekarest, we hoeven niet met de camper de stad door. Gekkenwerk zou dat zijn leren we om zes uur als we met zijn vieren de stad in gaan. We gaan met de taxi en moeten 23,5 lei betalen voor een rit die drie kwartier duurt vanwege de files. Niet duur en we geven royaal 30 lei. We eten gezellig en lekker bij Casa Mama en kuieren op ons gemak door de oude stad en nemen nog weer lekker een terrasje. De stad is een en al terras. Met de taxi weer terug naar de camping en naïef als we zijn vergeten we de prijs te vragen en de taxi heeft de meter weggedraaid. Bij aankomst krijgen we de prijs te horen: 220 lei ofwel ruim 50 euro. We worden dus belazerd maar wat moeten we , dus wordt er aanvankelijk betaald. Fenna haalt de campingbaas erbij en er ontstaat een driftige discussie. Gradus is het zat en haalt de sleutels uit het contact van de taxi. Als de chauffeur door heeft dat hij zijn sleutels niet terug krijgt wordt er geschikt, we krijgen 100 lei terug en zijn een ervaring rijker.

16 mei
Stadsbezoek Boekarest. Fenna en Arnold willen het paleis van Ceausescu zien en gaan voor een tour. Wij hebben genoeg aan de buitenkant en gaan de oude stad weer in. We hoorden later dat de rondleiding zeer de moeite waard is geweest. Informeer even naar de tijden en neem je paspoort mee anders kom je er niet in.

We dwalen wat door de straten, van de wijk Lipscani met verrassende pleintjes, doorgangetjes en komen bij de Biserica Stravropoleos, een juweeltje.

en zijn mooie binnenpleintje

Eten een drie gangen menu bij het oude mooie restaurant Caru cu Bere voor 95 lei. Een prachtig restaurant met een schitterend interieur. Het is er druk, voor studenten hebben ze een speciaal tarief. Op zoek naar de schitterende herberg Hanul Lui Manuc zien we een mooi kerkje waar men druk bezig is met renoveren en….er nog een kerkje bij te bouwen.

De herberg is gebouwd in 1833 en er zitten nu diverse restaurantjes in. Leuk om even over de galerijen te lopen.

We dwalen door de wijk in de buurt van het paleis op zoek naar het Antim klooster. De foto van onderstaand huis is typerend voor de bouw in Boekarest. Die open bogen bovenop.

Een mooie dag, we hebben genoten van de stad

17 mei Boekarest – Constanta
Een lange saaie weg, bewakers op de lege parkeerplaatsen, overnachten op camping GPM Holidays in Navodari. Ligt direct aan het strand. Tegen zes uur kregen we een buurvrouw, komt met twee tassen de camping opgewandeld, charterde twee mannen die het tentje voor haar opzetten. Hoed op, lange rok. Bikini had ze ook nog bij zicht, we zien haar de volgende dag in bikini de vuilnisbakken afstruinen. Wij sluiten de dag af met een wandeling over strand richting Mamaia

18 mei Constanta – Histria
We vragen een taxichauffeur ons naar Constanta te brengen naar het casino. Nu is het oude casino in Constanta al lang geen casino meer alleen toeristen zullen het zo noemen om dat het zo nog staat omschreven in de reisboeken. Casino en boulevard zijn ooit aangelegd door Carel I die van de stad een populair vakantieoord maakte. Chauffeur begrijpt dat natuurlijk niet en brengt ons naar een echt casino. uiteindelijk komen we toch daar terecht waar we willen. In ons reisboek staat een foto van een mooi suikertaart gebouw, in het echt ziet het er echter zeer verwaarloosd uit.Jammer het in 1909 gebouwde casino is wel een blikvanger aan het begin van de boulevard.

Het gebouw ligt aan einde van de boulevard vlak bij de haven. Vlak daarvoor wordt een groot, erg groot, gloednieuw hotel gebouwd. Het contrast is groot. We zien vanaf de boulevard nog net de trappen naar de Mahmudiye moskee. We beklimmen de minaret voor een prachtig uitzicht over de stad.Weer beneden wijst een oude man ons waar we heen moeten lopen. We dwalen door straten met wat ooit mooie gevels geweest moeten zijn maar nu is alles zwaar verwaarloosd. Trouwens de gevels waren ook maar een facade. Allemaal pleisterwerk. De achterkant ziet er heel wat minder uit.

Ook typisch Roemeens, op binnenplaatsen worden huizen bijgebouwd. Goed te zien op onderstaande foto van een oud pandje waar dan een nieuwer huis is bijgebouwd.

Het was een leuke ochtend in Constanta. Nog diezelfde middag rijden we door naar Murighiol, althans dat was de bedoeling. We komen in Histria, de resten van een oude Griekse havenstad. Mooi plekje en de wandeling daar aan zee doet ons meer plezier dan het zien van de resten. We parkeerden bij een restaurant waar we ,met een lekker wijntje en een kaasschotel vooraf ,hebben zitten bridgen en vervolgens een grote dorade hebben gegeten. Overnachten op de parkeerplaats was geen enkel probleem.

19 mei Murighiol
Via de binnenweg over Jurilovca rijden we naar Murighiol. Deze weg is goed berijdbaar en de moeite van het omrijden waard.
Het is zondag en daarom misschien veel paard en wagens op de weg. Roemenen die naar de kerk gaan of op visite. In Jurilovca gaat net de kerk uit. Een enkele man en heel veel (oudere) vrouwen.

Op het kerkterrein stond een vrouw met allerlei handgemaakte dingen. Wij vroegen de prijs van een ketting: 25 euro voor Roemeense begrippen echt veel te hoog en voor het gebodene vonden ook wij de prijs te hoog. Onderhandelen was er niet bij.

De koffie op een lokaal terras smaakt weer erg goed, zoals overal trouwens en voor tien lei hadden we er bij de bakker vandaan ook nog een lekker warm kaas of ham broodje bij. Een dorp verder stoppen we voor de lokale markt en kopen badslippers. Wij gebruiken die in de douche de vrouwen hier lopen erop. In dit dorp zie je niet alleen paard en wagen maar ook ezel en wagen.

En dan opeens honderden pelikanen in de lucht. Geweldig gezicht. Smalle weg dus we kunnen eigenlijk niet stoppen maar doen dat toch, te imposant om zo maar door te rijden.

Het laatste stuk van Agighio naar de camping is heel erg slecht. Grote gaten en veel manoeuvreren. Dat stuk moet je ook rijden als je de grotere doorgaande weg had genomen dus ons advies: binnendoor rijden!

Camping Lac ligt op een arm in de Donau Delta. Aardige camping maar veel te weinig sanitaire voorzieningen. Hij spreekt Frans en Duits en zij Engels. In de namiddag fietsen we naar Dunavatu de Jos. Leuk tochtje, de bewoners zitten lekker buiten op een bankje voor het huis. Onze groeten worden vriendelijk beantwoord maar de bewoners zullen niet als eerste groeten. Ik heb me laten vertellen dat dat landswijs is.

20 mei

Om zes uur op voor een boottocht door de Donau Delta, een geweldige ervaring. De tocht wordt georganiseert door de eigenaar van de camping. Prachtig natuurgebied en veel vogels. Vier uur hebben we rondgevaren en geen minuut verveeld. Prijs pp bij zes deelnemers is 50 euro. Zou best kunnen dat je in het dorp goedkoper terecht kan.

We zien veel pelikanen en kennelijk gaan die goed samen met aalscholvers, je ziet ze veel bij elkaar in de buurt.

Later die dag fietsen we met zijn vieren naar Mahmudia. het dorp ligt aan een meer. Op een mooie plek staat een luxe hotel met een mooi terras aan het water, wel afgeschermd met hekken, je kan er echt niet zomaar op. Alleen toegang via het hotel. Dat vinden we maar niets dus zoeken we een ander adres voor een drankje, en daar zitten we zo lekker onder de bomen dat we er ook maar eten MET wijn terwijl we nog weer tien km moeten terug fietsen over een heuvelachtige weg. Met onze e- fietsen lukt dat nog prima.

21 mei Murighiol – Braila

Naar Braila, het eerste stuk is een mooie weg met uitzichten op de Donau Delta. Daar waar we dicht langs de grens met de Oekraïne rijden worden we aangehouden door de grenspolitie. Onze paspoorten worden uitgebreid gecontroleerd en ook de bagageluiken moeten open gemaakt worden. uiterst vriendelijk allemaal. De omgeving is inmiddels totaal veranderd, niets moois meer. Bij Braila moeten we de pont nemen, samen met grote vrachtwagens worden we naar de overkant gebracht. Wat een vreselijk lelijke stad is Braila. De trambanen liggen er nog maar worden niet gebruikt. De zijkanten van de straat is gravel. Lelijk, vreselijk lelijk. En dan de camping : vol. Een grote groep Ierse travelers zit op de camping. Fenna en Arnold waren er al eerder en Fenna heeft voor elkaar gekregen dat een hotel dat ook vakantiehuisjes verhuurt, of vakantiehokjes, de poort wil open maken van het park en we mogen daar achter het hek (dat weer op slot gaat) staan. We zijn daar erg blij mee want er was geen andere keuze of we hadden nog een drie uur verder moeten rijden. Gradus vindt in hetzelfde straatje een mooi restaurant en we hebben weer een uiterst gezellige avond.

22 mei Berca
We moeten weer naar Brasov maar dat is een heel eind rijden en we besluiten naar Berca naar de modder vulkaan te rijden. Niet spectaculair, de plek is wel prachtig. Hier kunnen we vrij overnachten . Om het restaurant hier ook wat omzet te gunnen gaan we er wat drinken. Een van de inwoners die Engels spreekt besteld voor ons een “Roemeense snack” . We gaan er maar in mee en zien wel wat we zullen krijgen. Van het huis krijgen we gebakken varkenshuid, ze hadden net een varken geslacht. De snack bestond uit: pittige worstjes gemaakt door de bazin, polenta, gebakken buikspek, tomaat, ui en lokale kaas. Een keer raden wat we wel en wat we niet hebben gegeten .
Het was lekker slapen op een plek zonder hanen en blaffende zwerfhonden.

23 mei Brasov
We denken dat we vandaag niet zo een lange route voor de boeg hebben maar dat valt vies tegen. Het is weliswaar 120 km naar Prejmer, de eerste plek waar we willen stoppen maar we doen er 3,5 uur over via een mooie weg door het laaggebergte maar ook door ontelbaar veel dorpen en daar mag je niet harder dan 50 km rijden. De dorpen zijn allemaal langgerekte lintbebouwingen, wel grote verschillen, in bouw en in welvaart.
We komen nu ook paard en wagen met huif tegen en we denken dat hier zigeuners in wonen

De weg naar en van de stuwdam is flink bochtig. Voordeel van de bochtige weg: ik kon even goed oefenen met de handschakeling van de automaat.
Prejmer heeft een versterkte Lutherse kerk uit de dertiende eeuw. Een 30 meter dikke walmuur beschermt de kerk en in de wal had elk gezin een vertrek waar het zijn oogst en zich zelf in veiligheid kon brengen. Er zijn veel meer ommuurde kerken in Roemenie de zo geheten Weerkerken. Prejmer is wel een heel mooie weerkerk.

Even verder op de route ligt nog de weerkerk van Haman.

We kunnen de camping onder Brasov niet vinden zodat we maar terug rijden naar Vampire in Bran. Het onweert en regent hard in Bran.

24 mei Brasov- Sighisoara

Voor een bezoek aan Brasov parkeren we de campers bij de Reaal Supermarkt, makkelijk te bereiken vanuit Bran en nemen daar een taxi naar het stadscentrum. Eerst een wandeling door de wijk achter de Porte de Schei en dan naar de Zwarte Kerk. De huizen hier hebben grote portaaldeuren en achter die deuren gaat van alles schuil. Ook grote kerkgebouwen. Het plein bij de grote kerk is erg gezellig. Brasov is de moeite waard.

Diezelfde dag rijden we nog door naar camping Aquarius in Sighisoara. Nou ja camping, meer een parkeerplaats op een binnenplaats bij een groot zwembad waar geen water in zit. De beheerders hebben daar ook een hotel. Toch aan te bevelen vanwege de uitstekende ligging tov de binnenstad.  De vestingwallen die op de werelderfgoedlijst staan van Unesco zijn erg mooi.

25 mei Sihisoara – Erimitu
We zitten in de regio van de weerkerken, volgens de reisboeken is Biertan een van de mooiste. Biertan is een aardig dorp en zowaar een plein. Het lijkt of er veel moeite wordt gedaan om te restaureren. Er komt vast geld van kerken naar dit dorp. We zien een Duits Evangelisch Jeugdhuis en meerdere naamborden die naar de kerk verwijzen. De weg erheen is goed berijdbaar en mooi.

We rijden nog even door naar Richis of Reichesdorf, hier geen teken van restauratie. Dit is zo’n dorp waarvan je denkt dat de wereld er op houdt. We moeten dezelfde weg terugrijden. En dan in een keer naar camping Mustang in Eremitu. De omgeving van dit dorp waar de camping ook ligt blijkt een vakantie regio, veel vakantiehuizen en tot onze verbazing meerdere “seniorheims”. De camping ligt aan een riviertje en het is er stil, althans dan denken we. ’s Avonds blijkt niets minder waar, er zit een disco of zo in de buurt die mijn slapen behoorlijk verstoorde. Wij vinden het routevoorstel naar de camping minder ideaal zouden zelf een andere route gekozen hebben. (Wij rijden de Cagrom Route voor het grootste deel). Hoewel we rijden door een mooie streek voegt het voor ons toch niet zoveel toe. De volgende dag regent het pijpenstelen, onze geplande rustdag geven we op om de lange weg naar Fundu Moldovei te rijden naar camping de Vuurplaats. We gaan zo ver naar het Noorden om de beroemde Bukovina kloosters te zien. Het is zondag en het eerste deel is weer gezellig rijden omdat er veel  mensen buiten zijn.
De weg van Erimitu tot Bistrita is wanhopig slecht, we halen nog geen gemiddelde van 45 km. En natuurlijks weer grotendeels lintdorpen waar je door rijdt. Heel Roemenie bestaat uit lintdorpen. De weg na Bistrita is goed en de moeite waard, mooie uitzichten op besneeuwde bergtoppen.

27 mei Bukovina

Camping de Vuurplaats is een prima plek, ligt mooi, goed sanitair en goede leiding. Je kan met de beheerders mee eten voor 13,50 euro, het eten is uitstekend! Ook de informatie die je krijgt verdient een pluim.

Eerst bezoeken we Manasteria Moldovita

Aan de noordkant van de kerk van het klooster zijn bijna geen schilderingen meer te zien. Voor het maken van foto’s betaal je extra maar in de kerk mag je geen foto’s maken. Detail buitenmuur

Ook maar even langs bij het museum van de beschilderde eieren: Muzeul Ouilu. Een enorme verzameling. De mevrouw die daar rond leidt past zelf een soort batiktechniek toe om een ei te beschilderen.

Op onze vraag of er eieren te koop waren werd terughoudend gereageerd. We kregen een klein doosje met eieren te zien en een vaag verhaal dat er eieren apart gelegd waren voor een groep Amerikanen die de volgende dag zouden komen. Dan maar niet!

Nog weer meer naar het Noorden ligt Manastirea Sucevita volgens ons de mooiste van de vier die we bezochten.

Een non slaat op een grote houten plank onder de beroemde fresco: de ladder van de deugd. De diep zeegroene kleuren tinten vallen op in Sucevita.

De daken van de kerken worden schildpad daken genoemd vanwege hun vorm.

We eten ’s avonds op camping de Vuurplaats in Fundu Moldovei. De eigenaresse heeft voor ons een heerlijke stoofschotel met veel verse groenten klaargemaakt. Twee Duitse dames zitten mee aan tafel.

28 mei

Jarig! Dus eerst even kijken of er mailtjes zijn. De verbinding op het terras bij de receptie is heel redelijk. Vandaag zijn de kloosters van Voronet en Humun aan de beurt.

Maar deze grote muurschildering van Voronet is toch ook wel erg imposant. Een borrel en bridgen, weer lekker eten op de camping en de dag is al weer voorbij.

29 mei Mocanita Viseu de Sus
Wat hadden we graag de weg over de Prislop pas genomen naar Viseu de Sus. Het werd ons echter met klem afgeraden. Het heeft ook hier heel veel geregend en de weg zou grote diepe gaten gaten hebben en voor campers niet te doen. Daarom terug naar Bistrita om daar de afslag naar Nasaud te nemen en dan naar Viseu de Sus. Een erg mooie weg, af en toe slecht maar goed te rijden. Hier zie je de beelden waarmee Roemenie gepromoot wordt.
In Viseu de Sus vinden we het station pas na een kilometer over een verharde weg vol gaten te gaan. Je vraagt maar eens of je wel goed gaat want je kan je bijna niet voorstellen dat er zo’n slechte weg gaat naar een toeristen attractie. Het houthakkerstreintje (het enig overgebleven in de Karpaten) rijdt in mei op do, vrij, za en zondag om negen uur. Overnachten kunnen we op de parkeerplaats met stroom en water. Geen onverdeeld genoegen want de houttreinen komen ook af en toe binnendenderen en worden met veel lawaai gelost. Neemt niet weg dat dit een ideale plek is om te overnachten als je om negen uur met het stoomtreintje mee wil.
30 mei

Het treintje van negen uur vertrekt pas om tien voor tien. En zo als altijd: heen is het wel aardig en terug verveel je je. Iedere keer zeggen we tegen elkaar dat we dit soort activiteiten niet meer doen maar ik weet zeker op de volgende plek waar een stoomtreintje rijdt doen we het weer. Het treintje rijdt met de rivier mee. Eerst zien we nog gewone bebouwing maar gauw verandert dat compleet. Veel eigen tuinen, het gras wordt hier gedroogd op drooghekken, net grote groene lakens. Meer naar boven de houthakkers woningen. Het lijkt me een hard bestaan in dit gebied. De weg is een modderpoel.

Er wordt nog heel wat hout naar beneden gebracht.

Helemaal boven wordt er een grill plate voor ons klaargemaakt (speciaal boeken, niet duur)  die we op ons gemak kunnen opeten op het picnic terrein

31 mei

Een mooie route door de Iza vallei. Niet weg nummer 18 maar de weg die daar onder loopt over Barsana.. We hebben veel plezier gehad om de kleding van de vrouwen in dit gebied. Korte, wijde rokken en daaronder sokjes. De oudere generatie dan wel te verstaan, de jonge meiden lopen er heel anders bij. Daar komt bij dat de meeste vrouwen O benen hebben. Gewoon een koddig gezicht. Het is druk in de dorpen, we zien veel mensen lopen met een zeis of ander gereedschap waarschijnlijk op weg naar hun stuk tuin.

We hebben eerst een kijkje genomen bij de houten kerk van Botiza. De houten kerk waar we voor kwamen werd gerestaureerd, men was bezig met de fundering.

Toevallig sprak ik in mijn beste gebrekkige Frans met de priester (geen idee hoe dat heet bij de orthodoxe kerk) en vroeg hem of er weverijen waren in het dorp. hij nodigde ons uit in zijn huis en toonde ons prachtige geweven kleden. En fijne hemden en doopsjurken met open borduurwerk.

Met die kleden had hij al exposities gehad over de hele wereld. Hij liet ons een brochure zien van een expositie in Washington. De kleden waren van generaties geleden, ouder dan zijn overgrootouders. Een buitenkansje om dat in zijn huis te mogen zien. De kleden waren goed opgeborgen in een mooie beschilderde dekenkisten en veel mottenballen er bij in.
Daarna naar de houten kerk in Poienile Izei ook op de lijst van Unesco. Helaas was de kerk gesloten.

Het rijden door deze vallei is echt leuk. In de dorpen in Mamures zie je veel meer mensen op straat en op het land wordt overal gewerkt. We kopen ergens een lekker broodje voor een lei veertig, zijnde een kwartje.
En dan komen we bij het Barsana klooster en we geloven onze ogen niet, wat een ongelooflijke luxe op dit terrein. Zo beroerd is het kloosterleven hier niet.

Een groot terrein met uiteraard een staafkerk maar ook heel veel gebouwen waar de kloosterlingen in zullen leven. Je hoeft geen entree te betalen wel een kaartje om te mogen fotograferen. De kerk is druk beschilderd maar heel anders dan we tot nu toe gewend zijn. Ik heb geen idee maar ga ervan uit dat ook die beschilderingen nieuw zijn.

Op de derde verdieping van het museum op het terrein kan je glas iconen kopen. We hebben al veel gezien vandaag maar de koek is nog niet op.
Vlak bij onze camping “Poieni” in Sarpanta ligt het “vrolijke kerkhof”. Erg leuk. De beroepen van de overledenen zijn boven hun graf geschilderd.

De camping in Sapanta laat te wensen over, men is wel bezig met renovatie maar vraag niet hoe. We eten er wel lekker in het grote restaurant maar als we de volgende dag het stageld voor de camper willen afrekenen dan is de eigenaar nergens te bekennen. Volgens de bouwvakkers ligt meneer nog in bed en daar gaan wij niet op wachten om te betalen. Met ons rijden 5 campers het terrein af zonder te betalen. Duur uitslapen!

1 juni
Vandaag een rustdg hadden we gedacht. Eeen beetje wassen, camper kuisen en luieren. Het water op de camping ziet er echter zo smerig uit dat wassen geen zin heeft en we ebben de watertank nog wel volgegooid. We besluiten te vertrekken en lozen ergens onderweg het drinkwater. En dan, het is elf uur, we rijden op een bergweg in een S bocht en ……lekke band. Daar staan we dan op een gevaarlijke plek vlak voorbij de bocht. ANWB gebeld en vier uur later zijn we geholpen en kunnen we doorrijden naar Debrecen. Weer erg blij dat we een aanvullende verzekering bij de ANWB hebben. Daar staan we dan, helemaal alleen op de camping want we hebben afscheid genomen van onze reisgenoten. Om zeven uur zijn we op plek. Geen leuk dag vandaag.

2 juni

In Debrecen hebben we niets te zoeken dus weer op pad en een flink eind rijden. We nemen een camping even voorbij Budapest om daar dan even bij te kunnen komen. De camping ligt aan de Donau. Het is niet zo koud daar en we kunnen de namiddag doorbrengen in een zonnetje. Fietsen wil niet want het water staat hoog en het fietspad ligt aan de andere kant van de rivier. Het veerpontje vaart al niet meer. Het hek achter op de camping wordt opengezet!

3 juni
Het water is vannacht flink hoger gekomen. De mensen van de camping zijn de receptie aan het ontruimen. We hebben hier niets meer te zoeken en ik moet eerlijk zeggen dat ik de slechte wegen, de gaten en de te hoog of te laag gelegen putdeksels, de niet afgebouwde huizen en alles meer dan zat ben. We besluiten om dan maar in een keer door te rijden naar een camping even voorbij Wenen. Onderweg enorme hoosbuien, Gradus merkt er niet veel van, die zit rustig te slapen. Om vier uur komen we bij de camping in Klosterneuburg. De toegangsweg is afgezet, camping onderwater. Door de autoruit kan ik nog een foto maken maar verder zien we niets van de plaats.

Dan maar door naar Tulln. Deze camping ligt ook aan de Donau maar achter een dijk. In de stromende regen zetten we de camper neer op een modderige bomvolle camping. Na het eten maak ik met regenpak aan een wandeling, de mensen van het dorp staan ook onder hun paraplu te kijken naar de hoge waterstand en de razend snel stromende rivier. Je hoort hem zoeven.

4 juni
Het heeft de hele nacht geregend en het regent ook als we wakker worden. Tulln is met mooi weer vast een leuke plaats en een goede uitvalsbasis maar nu…….wegwezen.
We denken er over om maar naar huis te gaan en willen vandaag rijden tot Kitzingen waar een camperplaats is niet te ver van de snelweg, wel 536 km rijden en dat doen we normaal nooit. Bij Deggendorf komt de autobaan in gevaar. Er worden zandzakken gelegd en er staat een file van 10 km. Hoe krijgen ze al dat verkeer van de weg af? We zijn erg naief want als de Donau hoog staan waarom zou de Main dan niet hoog staan. De camperplaats is helemaal onder water. De weg naar de cp in Mainstockheim is afgesloten. Toch gaan we daar , met een grote omweg, even kijken of er plaats is. En zowaar…de cp helmaal onder water maar er is een alternatieve plek ingericht en zo vinden we toch een prima plek voor een ovenachting en  met onze voeten aan het water.

5 juni

Eindelijk onze Rustdag! Fietsen langs de Main gaat niet maar met onze e-bikes kunnen we veel aan. We fietsen lekker door hoger gelegen gebieden. Naar Kitzingen via de heuvels is 11 km en langs de Main 3,4 km. Al met al is het erg leuk om vis de heuvels te g aan, mooie vergezichten op de Main en de dorpen.

6 juni
Nog maar een dagje bijkomen. De plaats waar we staan is nu super rustig omdat de veerpont nog steeds niet vaart. Ook de vrachtschepen mogen niet varen. Maar die mis ik wel, ik vind het een gezellig geluid als zo’n boot aan komt varen. We fietsen eerst nog weer naar Kitzingen. Ik wist van een vorig bezoek nog waar de bieb is en kan daar gratis op het internet en weer even verslag bijwerken. De kade Kitzingen is ook helemaal overstroomd. Je kan nu niet gezellig op de bankjes zitten.

En een dag later

7 juni

Het wordt tijd om naar een nieuwe autoband op zoek te gaan. De volkswagen garage Spindler in Kitzingen is uiterst behulpzaam. Zij weten de juiste band op de kop te tikken en als we zo vriendelijk willen zijn om vanmiddag terug te komen dan zullen ze hem omleggen. Helaas het blijkt bijna dezelfde band te zijn maar niet een band geschikt voor een camper. De bandenleverancier wordt gebeld en die beweert bij hoog en bij laag dat het wel kan. Gelukkig blijkt een van de monteurs een camperaar te zijn en die bevestigt de mening van Gradus dat het niet de goede band is. We hoeven niets te betalen voor alle werk en wij besluiten om dan maar zonder reserveband de vakantie af te maken.We overnachten op de cp in Obereisenheim en nemen ook maar meteen een doosje Kerner wijn mee. We konden er niet rechtstreeks heerijden want ook daar was een weg nog afgesloten. De omleiding bracht ons langs dit wijnhuis en ik ben een fan van het werk van Hundertwasser.

Mooi pandje of niet?

8 juni

De cp van Bad Kissingen die we op het oog hadden bevalt ons niet, we kunnen Forellenhof in Hammelburg nog proberen. Een schot in de roos. Een prachtige camperplaats in de heuvels en uitzicht over het dal. Heerlijke plek en een mooie omgeving om te fietsen. Leuke fietstocht: eerst naar het dorp Diebach fietsen en daar de fietsbordjes Grafendorf volgen.

9 juni

Nog een dagje op Forellenhof en we krijgen visite! Met zijn vieren voor de  lunch een forelletje gegeten.

10 juni:  Om vier uur zijn we weer thuis en eten een heerlijk maal in de tuin bij Robert en Martine en Mees

Roemenie is een hele ervaring, waren we aanvankelijk helemaal niet enthousiast dan is dat in de loop van de reis wel bij gesteld. Wij zullen er echt niet meerdere vakanties doorbrengen maar zijn wel blij dat we het land hebben bezocht. Niet te geloven dat er binnen Europa landen zijn die zo vreselijk achter lopen en blij dat we in Nederland wonen.

Links van sites die wij hebben gebruikt bij onze voorbereiding

CAGROM : http://www.cagrom.eu/ Wij hebben hun routeboek en hun kaart gekocht. Vooral de kaart is een geweldige aanrader. Je kan niet zonder!

Campings in Roemenie

Paspoort Roemenie

Camperreis Roemenie

Reisgids Roemenie van National Geographic

Trotter reisgids Bulgarije/Roemenie

En tot slot alle andere foto’s die ik heb gemaakt tijdens de reis: KLIK HIER

TERUG NAAR HOME