In januari een soloreis geboekt naar zuid Frankrijk. Drie weken naar drie verschillende campings. De eerste aankomstdatum van 29 mei was ivm Corona verplaatst naar 12 juni. 9 juni zouden de Nederlandse en Franse regering weer toeristen toestaan in Frankrijk. Maar helaas op 8 juni nog geen verandering in de reisadviezen en dan loop je teveel risico om toch te gaan. Ik stond in de Marina in Maastricht op 7 juni in afwachting van betere berichten. Maar Frankrijk bleef ‘op slot’. En in Maastricht konden we niet blijven. Veel campings gebeld voor een ander plekje in Zuid Limburg nu Frankrijk niet door gaat. Overal VOL. Voor morgen een plek gevonden in Asten. Plannen gewijzigd en klaar voor een rondje Nederland.
EN DAN OPEENS…...
Net terug (van een fietstocht door de Peel) op de camping in Asten kreeg ik om 17.12 een update van de reisapp van buitenlandse zaken : U kunt naar Frankrijk reizen zonder PCR test. Voor vijf solo’s die allen baalden dat ze niet naar Frankrijk konden een tricker. Enthousiast lazen we dat we naar Frankrijk konden reizen en de plannen om de volgende dag te vertrekken waren al snel gemaakt. Pas de volgende dag op de camping in Villey Le Sec realiseerden we ons dat er nog niets veranderd was. Frankrijk was nog steeds oranje en dus no go. Maar we waren er al. 11 juni doorgereisd naar Babigny en 12 juni aankomst op Le Pech Charmant in les Eyziers. Daar begint de rally van steeds een week op ieder van de drie campings. De autoweg naar Lyon heb ik nog nooit zo rustig gezien als tijdens deze reis. Via Lyon was wel een omweg van 200 km. De onderweg campings zijn uitermate rustig. In Villey alleen Nederlanders.
CAMPING LE PECH CHARMANT DORDOGNE
Zaterdag 12 juni tegen half vier aangekomen op Camping le Pech Charmant bij St Eyzies, Een belangrijke plaats in de Dordogne mbt de prehistorie. De weg van Lyon naar Bordeaux is zeer plezierig te rijden. Rustig en door mooi glooiend landschap. Het stuk van de snelweg naar de camping is minder makkelijk. Ik dacht dat het weer een typisch TomTom weggetje was. Nauw, heel veel bochten en op en neer. Het stukje naar de camping ook behoorlijk steil. En dat zegt meteen veel over de camping, die ligt mooi op de heuvel tussen de eikenbossen maar door die steile toegangsweg ook ver van alles af. Dat was wennen voor mij. Een week op een camping waar je moeilijk van af kan dat voelt niet fijn. Gelukkig kan mijn fiets een beetje klimwerk aan maar dat gold niet voor alle 15 deelnemers aan deze rally. Het welkomsdiner op zaterdagavond was overheerlijk. Een mooie salade met tonijnbiefstuk en rivierkreeftjes (niet voor mij), confit de canard met bietenpuree en blokjes aardappel en een heerlijk toetje. Zondagmorgen met Frieda en Wilma met de fiets naar de markt in St. Cyprien. Blij dat ik meer lucht om me heen had en genoten van de omgeving.
Wilma redde het niet met haar fiets en moest omkeren en heeft terug moeten lopen. Niet leuk met de steile helling. In St. Cyprien een gezellige zondagmorgen drukte door de wekelijkse warenmarkt. En ja, als je dan een stukje noga mag proeven dan ook maar een stukje kopen. Niet goedkoop! Maar oh wat lekker. Ik koos voor gezouten karamel met amandelen. Leuk fietstochtje en leuk dorp.
Maandag naar het dorp Les Eyzies gefietst en dan weet je opeens meteen: hier ben ik met Gradus ook geweest. Onverwacht en plots dan weer van de kaart. Ik had dan ook een lange rit met een lege stoel naast me achter de rug. ’s middags met een busje (bedankt Mieke voor het regelen) naar de grot van Bernifal. Een druipsteengrot die nog in originele staat is en dat maakt het ook aantrekkelijk. Wel eng voor claustofoben. Geen verlichtingen in de grot, ik had echt even tijd nodig om te acclimatiseren, ik wilde de eerste vijf minuten het liefst meteen weer naar buiten. De tekeningen zijn van 15.000 jaar en later geleden. Zonder gids die de lijnen aangeeft echt heel moeilijk te zien. Hieronder “handen”. Verder tekeningen van oa mammoet huisje, vrouwengezicht.
Dinsdag geef ik me dan maar eens over aan een dag luieren, lezen en het zwembad in. Vanavond weer eten in het restaurant. Erg gezellig, er hangt een goede sfeer in de groep.
Woensdag 16 juni een excursie naar Kasteel Castelnaud. Bloedheet, de zon is ongenadig en je moet daar nogal wat klimmen en trap lopen. Dit moet je gewoon ’s morgens doen. Het kasteel is streng, typisch een verdedigingswerk.
Op deze locatie merk je meteen dat er nog praktisch geen toerisme is in Frankrijk. Thuis in Nederland zijn de mensen al met zijn allen op stap. Daar is op geen camping een plek te vinden maar hier in Frankrijk zijn de campings leeg en nauwelijks publiek bij de attracties. We waren blij dat er met deze hitte nog een terras open was. ’s avonds weer een diner van de camping, echt weer erg lekker.
De volgende dag met de camper naar Sarlat-la-Canéda gereden. Geparkeerd op een parkeerplaats 100 meter voorbij of voor de camperplaats. Prachtig dorp en heerlijke koffie met verse wafel en slagroom. ’s avonds gegeten in het restaurant. Het eten werd geserveerd op het mooie terras maar het weer werd te slecht en snel naar binnen. Het was kil en mijn mooie stola (gekregen van schoondochter Caroline) was zeer aangenaam dragen.
18 juni een wandeling gemaakt in de omringende bossen van de camping naar een prachtig uitzichtpunt. Les Eyzies en de rivier de Vezère lagen diep beneden aan onze voeten. Met een aperitief om zes uur nemen we afscheid van deze camping. Een moeizame eerste week, camping is toch minder geschikt voor campers. Voelde me wat opgesloten. Met een camper maak je niet zo gauw uitstapjes. Van de camping af betekent ook doorrijden naar een volgende plek. Vanaf deze camping was het te lastig om “even” naar beneden naar het stadje te fietsen.
CAMPING REDON DE TARN
Zaterdag 19 juni vertrekken we naar camping Redon. Een mooie camping in de Tarn. We hebben besloten binnendoor te rijden, een goede beslissing. Mooie dorpen, mooie natuur. Het stuk langs de Dordogne is een hoogtepunt en vooral als je de bocht om komt en opeens het mooie La Roque-Gageac ziet liggen. Het dorp aan de Dordogne dat zo prachtig weerspiegeld in de rivier.
Camping ligt een stuk beter, niet ver van Cordes sur Ciel en de omgeving is wonderschoon. Mooi heuvelachtig met prachtige vergezichten. We worden verwelkomd met een lekker diner ’s avonds. Mijn plek is niet helemaal fijn voor mij maar dat komt door de hoogte van mijn camper. Ook deze camping denkt toch meer aan de caravans dan aan de campers. Een van mijn groepsleden heeft takken afgebroken zodat ik de plek op kon rijden.
Zondag besluiten we met een paar om vast op de fiets te gaan kijken of het te doen is in deze omgeving te fietsen. Ging prima maar je hebt wel een goede e-bike nodig. De lichte fietsen trokken het niet. Mooie rustige weg vanaf de camping naar Cordes sur Ciel. In het dorp de fiets geparkeerd en vervolgens de steile weg naar boven gelopen. Voor een zondag is het maar stil in het dorp. Corona hakt erin. Weinig toeristen en de restaurantjes veelal dicht.
Via de asfaltweg naar beneden gelopen en daar kwamen we een locatie tegen. We liepen een allerliefste binnentuin in, de aanwezige dames keken ons echt zo aan van wat doen die hier. Maar een drankje en een tosti wilden ze ons wel serveren. De toilet…….een ouderwetse poepdoos.
’s Avonds barstte het slechte weer los. Onderstaande foto is gemaakt door groepslid Bea Van Leeuwen.
De volgende dag opnieuw naar Cordes. Dit keer met de groep en met een treintje naar boven. De fietsers op de fiets en de anderen werden er met een auto heen gebracht. Prima service van de camping.
De mevrouw op de foto zat de vorige dag precies zo voor haar winkel. Je vraagt aan haar of je in de winkel kan kijken en het steevaste antwoord: over vijf minuutjes als mijn sigaret op is.
Aansluitend aan dit bezoek gaan vijf fietsers, links het dorp uit om de C1 fietsroute te volgen. Mooi! We fietsen tot het aardige Salles (oh wonder en zeer welkom met een schoon openbaar toilet).
en steken daar door naar de camping, dat is dan wel omhoog fietsen over de D27 via Virac naar Livers-Cazelles en de camping
Dinsdag organiseerde de camping een tochtje naar een grandioos uitzichtpunt. Cordes in al zijn schoonheid. Ook nu weer de fietsers zelf en de anderen door auto’s gebracht. Weer terug op de camping stond een heerlijke lunch voor ons klaar; kadootje van de campingeigenaar. ’s Avonds gingen de jeu de boullers hun krachten meten.
Woensdag 20 juni. Een rondleiding op het wijngoed Domaine Gayard. Een familie domein van een grootvader maar de wijngaard is helemaal weg geweest en nu weer nieuw opgebouwd. De eigenaren kiezen voor oude wijnsoorten en blenden niet, alles biologisch. Verrassend voor mij was de truffelcultuur. Het Domaine gebruikt hiervoor een soort eikenboom en daar groeien dan aan de wortels de strengen die de truffel laten groeien. Maar nee niet varkens worden ingezet om de truffel te zoeken, de truffelvlieg laat weten waar truffel zit. De opbrengst is nog laag. Veelal voor eigengebruik bij een lekker glas eigen wijn genietend bij de open haard in de winter, zo vertelde de eigenaresse.
24 juni, met de bus naar Albi, de rode stad. Voor twee euro brengt de luxe openbare Dusbus je naar de stad, uitstappen bij het busstation en de opstaphalte vlakbij aan de doorgaande de weg.
Eerst maar gezocht naar de tourist office voor een plattegrond van de stad, makkelijker om een rondwandeling te lopen.
Aan de rand van het historisch centrum staat het nieuwe theater/cultureel gebouw. Een grote glaswand en een metallic netwerk. Heel apart en ik vond het geweldig. De huizen van de overkant weerspiegelen in de glazen pui.
Vrijdag maken we met zijn 3en weer een fietstocht. Eerst terug naar Salles en dan door naar Monestiés, een echt mooi dorp.
Verder naar Carmaux, een lelijke plaats, en weer terug bovenlangs via de D7. Heerlijk rondje. De week bij camping Redon wordt afgesloten met een gezellige BBQ. De beheerders hebben heel erg hun best gedaan om er een mooie week van de maken. Chapeau! Deze week is mij heel wat beter bevallen dan de eerste week en dat had veel te maken met de mooie ligging.
DOMAINE D ‘ ESPERBASQUE Pyrénéen Atlantique
Zaterdag verkast naar de camping Domaine d’Esperbasque in de midi Pyreneeën. Een lange rit van 335 km. Aankomst op de camping viel wat tegen. De toegang nauw en overhangende takken die dan over het dak van je camper schuren en dat wil je niet. Door de aanhoudende regen van de afgelopen weken kunnen de terras campingplekken niet gebruikt worden door de zware campers. We worden her en der neer gezet op verharde plaatsen die eigenlijk gebruikt worden als parkeerplaats. We staan nu in vier aparte groepjes. Het duurt even voor je de schoonheid van deze camping tot je kan nemen. Ik sta op een kleine plek maar gezien de omstandigheden sta ik eigenlijk best goed (met twee andere vrouwen) op de parkeerplaats met een mooi uitzicht het dal in. Mieke, Gertie met hond Charlie en ik hadden het best gezellig daar. Je hoort dan ook meer persoonlijke verhalen.
Het welkomstdiner op zaterdagavond paste wel in mijn straatje. Een heerlijke stoofpot met couscous, tomatensoepje vooraf en lekker gebak voor toe. De maaltijd begon op het terras en eindigde binnen. Het was erg warm geweest die dag en ’s avonds opeens een donkere lucht. Gauw alles dicht bij de camper, net op tijd voor het onweer en flinke hagel. Voordeel van mijn plekje bleek nu wel. De parkeerplaats, goed verhard, bleef redelijk stevig, bij de randen dikke modderboel.
Zondag loop ik met Jan naar het dorp Salies de Bearn. Ik citeer “Salies de Béarn is een klein stadje in Aquitanië. Het ligt tussen de steden Bayonne en Pau in, en heeft zijn ontstaan te danken aan de zoutwaterbron in het midden van de stad. De zoutwaterbron was een bron van rijkdom, eerst door de winning van het zout zelf en later door het bouwen van thermale zoutbaden waar de bourgeoisie van Frankrijk op af kwam. In 1891 verklaarde de Academie voor Gezondheidszorg het zout geschikt voor geneeskundige toepassing in de Thermale baden. Een stevige wandeling naar het zeer rustige dorpje. Even kijken op de camperplaats, daar zou ik niet willen staan met dit warme weer.
Wat opvalt in dit straatje zijn de overdekte balkonnen. Het is een druilige sombere dag vandaag en te warm om met lopen een regenjas aan te doen, dus maar vrolijk nat laten regenen. Terug op de camping onder de luifel gaan lezen.
Maandag ’s nachts onweer en gigantisch veel regen. Nu mooi weer, niet te warm, mooi fietsweer. Leuke route gefietst, via Sauveterre de Bearn, hoge weg heen, laag terug , Vanaf Castagnede de Voie Verte genomen (groene stippels op de kaart).
De route heeft mooie vergezichten en je hebt goede fietsen nodig. Gezellige dag samen met Mieke en Jan.
Ons broodje (ja, ik kan het niet laten, eigen broodje is het lekkerst met fietsen) hebben we gegeten op een mooi plekje in het stadje met uitzicht op de rivier Gave.
29 juni een rondleiding in Salies door een Engelse, pardon Schotse, dame die al 30 jaar daar woonde. We beginnen bij hotel du Parc en lopen door het park naar het casino en naar de Therme. Een bezoek gebracht aan het zoutmuseum. Zout was erg belangrijk voor deze plaats. Als je zo rustig door dit stille stadje loopt kan je je niet voorstellen dat ze zo enorm veel last kunnen hebben van overstromingen. Net klaar met restaureren van de panden na de grote overstroming komt Corona. De plaats heeft het moeilijk en al te lang weinig inkomsten van toeristen.
30 juni. Een dagje uit met de bus! Dat heb ik niet vaak mee gemaakt. We krijgen een gevarieerde bustocht. Het begint met een stop bij een baretten werkplaats. Alles wordt met de hand gedaan.
Daarna naar Navarrenx, lid van de “mooiste dorpen van Frankrijk”. Het is een versterkte plaats en je moet dus zeker over de muren lopen naar de Porte San Antoine. Het ligt aan de rivier de Gave waar veel op zalm gevist wordt en kampioenschappen zalm vissen gehouden worden.
de bus doet een prima restaurant aan waar we een heerlijke kalfsvlees stoofpot geserveerd wordt. En weer gebak met ijs toe. Versterkt rijden we naar een espadrilles fabriek. Ze zijn niet duur maar het lijkt me helemaal niets. En dan de hoogte in, mooie vergezichten. De natuur is hier overal overweldigend groen en ja dat betekent veel regen. Als laatste stoppen we nog in Sauveterre waar ik al eerder op de fiets geweest was.
Terug op de camping met zijn allen wat gedronken op het terras met….een kroketje. Tja Nederlandse eigenaar. Het was een afwisselende goed verzorgde dag.
Donderdag 1 juli. Markt in Salies. Ik ben niet zo’n marktmens. Af en toe leuk maar vandaag even niet. Om 18.00 uur bier proeven, bier gebrouwen door de zoon van de eigenares. Leuk detail: hij geeft zijn zes verschillende biersoorten de titels van songs mee. Voor Robert IPA biertjes meegnomen.
vrijdag 2 juli, de laatste dag. Met de fiets nog inkopen doen in Salies en voor de laatste keer de bloedgevaarlijke weg fietsen richting het dorp. Zag ook in dit dorp een zalmvisser, was dezelfde rivier.
’s Avonds feest op de camping. Wijn, muziek, lekkere hapjes, dansen en saxofoonmuziek van Mieke. Het was een gezellige avond.
Zaterdag naar huis en nu wilde ik maar graag zo snel mogelijk daar heen. We rijden met zijn vieren twee aan twee. Overnacht op de cp van Nersac waar ik meerdere keren met Gradus heb gestaan, volgende stop Beaugency, ook al zo bekend voor ons. Dan Avion en vandaar in een keer naar huis. Totaal zo’n 3000 km gereden. Voelde me vaak heel alleen maar had ook het idee Gradus rijdt met me mee. Het was lang niet altijd makkelijk maar ook mooi en aardig. Geniet er nog lang niet zoveel van als met zijn tweeën camperen maar ik heb het gedaan. Ik weet nu dat ik het kan. De camper doe ik echt niet weg. Bedankt voor de reacties onderweg.
